wynalazczy

wynalazczy
прил.
• изобретательный
• изобретательский
• находчивый
* * *
wynalazcz|y
1. изобретательский;

prawo \wynalazczye изобретательское право;

2. изобретательный, находчивый;

\wynalazczy umysł изобретательный ум

* * *
1) изобрета́тельский

prawo wynalazcze — изобрета́тельское пра́во

2) изобрета́тельный, нахо́дчивый

wynalazczy umysł — изобрета́тельный ум


Słownik polsko-rosyjski. 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Смотреть что такое "wynalazczy" в других словарях:

  • wynalazczy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} odnoszący się do wynalazku; zdolny do tworzenia rzeczy nowych, do dokonywania wynalazków, odkrywczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ma pan już niemały dorobek wynalazczy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wynalazczy — «pełen inwencji, odkrywczy; dotyczący wynalazku» Wynalazczy umysł. Prawo wynalazcze …   Słownik języka polskiego

  • projekt — m IV, D. u, Ms. projektkcie; lm M. y 1. «zamierzony plan działania, postępowania; pomysł, zamysł» Ambitny projekt. Projekt podróży, małżeństwa. Mieć różne projekty. Mieć coś w projekcie. Nosić się z projektem. Snuć, układać projekty. 2. «plan,… …   Słownik języka polskiego

  • zmyślny — zmyślnyni, zmyślnyniejszy 1. «odznaczający się szybką orientacją, sprytny, przebiegły, przemyślny» Zmyślny chłopak. 2. «pomysłowy, wynalazczy» Zmyślne urządzenie …   Słownik języka polskiego


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»